جایگاه امام حسین(علیه السلام) در قلب پیامبر (صلی الله علیه و آله)
جایگاه امام حسین(علیه السلام) در قلب پیامبر (صلی الله علیه و آله)
عمران بن حصین میگوید: روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم به من
فرمودند: «ای عمران هرچیزی در دل جایگاهی دارد، اما هیچ چیز همانند این دو
جوان (امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام) در قلب من از منزلت
برتر و بیشتری برخوردار نیست». عمران میگوید: عرض کردم یا رسول اللّه چه
چیزی موجب شده است که این همه آندو بزرگوار را دوست میدارید؟ حضرت
فرمودند: «ای عمران آنچه بر تو پوشیده است بسیار بیشتر از آنی است که به آن
اطلاع پیدا کردهای، خداوند متعال به من دستور داده است که این دو را دوست
داشته باشم».
حسین علیه السلام، عروة الوثقای الهی
امام باقر علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نقل میکنند
که آن حضرت فرمودند: «هرکس بخواهد به عروة الوثقی که خداوند متعال در قرآن
فرموده است که هرگز گسسته نمیشود چنگ بزند باید علی علیه السلام و فاطمه
علیه السلام و امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام را دوست
بدارد؛ زیرا خداوند متعال در عرش عظمت و جلال خود آنها را دوست میدارد».
حسین علیه السلام، مشعل هدایت و کشتی نجات
نقل شده است که روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به امام
حسین علیهالسلام که از در وارد شدند فرمودند: «خوش آمدی ای زینت آسمانها و
زمین!» یکی از حاضران به نام اُبیّ بن کعب [با تعجب] عرض کرد. یا
رسول اللّه، آیا جز شما کسی دیگر هم زینت آسمانها و زمین محسوب میشود؟
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: «ای ابیّ بن کعب، سوگند به
آنکه مرا به حقّ به پیامبری مبعوث کرد، همانا حسین بن علی علیهالسلام در
آسمانها از روی زمین بیشتر شناخته شده است. نام او در عرش الهی اینگونه
نوشته شدهاست: اِنّ الحُسینَ مِصباحُ الهُدی و سفینةُ النّجاة؛ همانا حسین
مشعل هدایت و کشتی نجات است».
حسین علیه السلام، امانت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)
وقتی مردم به منظور بیعت با علی بن ابیطالب علیه السلام به آن حضرت مراجعه
کردند، آن حضرت از جمله کارهایی که انجام دادند این بود که امام حسن و
امام حسین علیه السلام را در بر گرفته رو به طرف مردم کردند و فرمودند: «ای
مردم شاهد باشید و گواهی بدهید که این دو، فرزندان پیامبرند و ودیعههایی
هستند که آنحضرت آنها را در بین شما به جای نهادند و از شما خواستهاند که
آنها را حفظ کنید. اینک من نیز این دو را به عنوان امانت به شما میسپارم.
از آنها به طور کامل مراقبت کنید و بدانید که پیامبر اکرم
صلی الله علیه وآله وسلم در روز قیامت از شما درباره حفظ این دو ودیعهاش
پرسش و بازخواست خواهد کرد».
امام حسین علیه السلام، سرور و سیّد جوانان بهشت
علمای شیعه و سنی در چندین مورد از جابر بن عبد الله انصاری روایت
کردهاند که میگوید: من بارها از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم
درباره حسین بن علی علیه السلام شنیدم که میفرمودند: «کسی که دوست دارد به
سرور جوانان اهل بهشت نگاه کند و او را بشناسد به حسین بن علی علیه السلام
نگاه کند» و در روایت دیگر از پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم روایت
شده است که: «حسن و حسین علیه السلام سروران جوانان اهل بهشتند».
گلهای باغ نبوّت
ابو ایّوب انصاری میگوید: روزی به خدمت رسول اکرم
صلی الله علیه وآله وسلم رسیدم. دیدم امام حسن علیه السلام و امام حسین
علیه السلام در کنار آن حضرت مشغول بازیاند و پیامبر اکرم
صلی الله علیه وآله وسلم با تمام وجود به آندو بزرگوار محبت میکنند و
آنها را در آغوش میگیرند. عرض کردم: یا رسول اللّه
صلی الله علیه وآله وسلم، آیا آن دو بزرگوار را دوست داری؟ حضرت فرمودند:
«چگونه آنها را دوست نداشته باشم، در حالی که این دو گُلهای منند و من
آنها را میبویم و از رایحههای آن دو بهرهمند میشوم» و در روایت دیگر
آمده که حضرت فرمودند: «این دو، دو گل من در دنیا هستند. هرکس مرا دوست
میدارد این دو را نیز باید دوست بدارد».
پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم: «ای فاطمه! همه چشمها در روز قیامت
گریان است، جز چشمی که بر مصیبتهای حسین علیه السلام بگرید».
امام صادق علیه السلام: «عاشورا روزی است که حسین میان یارانش کشته شد و بر زمین افتاد».
امام رضا علیه السلام: «هر کس عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریهاش باشد، خداوند روز قیامت را روز شادی و سرورش میگرداند».
امام صادق علیه السلام: «روز شهادت امام حسین علیه السلام، سوگناکترین روزهاست».
امام رضا علیه السلام: «هر کس در روز عاشورا کار و کسب خود را فرو گذارد، خداوند حاجتهای دنیا و آخرت او را برآورده میسازد».
امام حسین علیه السلام: «من کشته اشکم. هر مؤمنی که مرا یاد کند، اشکش روان میشود».
امام سجاد علیه السلام: «من پسر کسی هستم که فرشتگان آسمان بر او گریستند.
من پسر کسی هستم که جنیّان در زمین و پرندگان در هوا برای او نوحه سرایی
کردند».
امام رضا علیه السلام: «اگر بر حسین بگریی، چندان که اشکهایت بر گونهات جاری شود، خداوند گناهانت را میآمرزد».
امام رضا علیه السلام: «چون ماه محرم میرسید، کسی پدرم را خندان نمیدید و
چون روز عاشورا فرا میرسید، آن روز، روز سوگواری و اندوه و گریه او بود و
میفرمود: در چنین روزی بود که حسین علیه السلام کشته شد.»