پنج گیاه سودمند برای سلامتی

پنج گیاه سودمند برای سلامتی

مخلوطی از دو مسهل به نام‌های کاسکارا و سنا، همراه با کمی گنه گنه به خاطر طعم آن و انغوزه به دلیل بویش، معجون خوبی پدید می‌آورد که همان فرمول کپسول گیاهی سرما خوردگی است. اما در این که آیا داروهای گیاهی مؤثر هستند با نه، نمی‌توان مطمئن بود. مسلّم آن است که به هر حال مشتریان داروهای گیاهی پی برده‌اند که کارهایی در حال انجام گرفتن است. وارنر تایلر به عنوان کارشناس داروهای طبیعی، مخالف مسهل‌های گیاهی دم کرده‌ی خانگی است و در این زمینه گمان دارد که سالم‌تر آن است که به اندازه گیریهای دقیق فراورده‌های تجارتی اطمینان کنیم (که بسیاری از آن‌ها مواد گیاهی دارند).
اما تردیدی نباید داشت که علم در راهی است که پی ببرد کدام گیاه اثر می‌کند و کدام بی‌زیان است و بنا بر این فرصت برای داروهای گیاهی بی زیان و سالم و مؤثر افزایش یافته است.
در بهره‌ گیری از داروهای گیاهی، نکته‌ی اساسی، استفاده از عقل سلیم است. یعنی باید پیش از هر چیز توجه کرد که پاره‌ای از گیاهان – حتی چند تایی که از شهرت خاصی در فرهنگ عامیانه برخوردار هستند – خطرناک هستند. بنا بر این باید تنها گیاهانی را به کار برد که بنا به دلایل کافی علمی بی زیان تشخیص داده شده‌اند، مانند چند گیاهی که در این مقاله بر شمرده شده‌اند. اگر بیماری خطیر یا ناراحتی‌های جدی دارید، پیش از رو آردن به هر گیاه به سراغ پزشک و درمان استاندارد بروید.
در ضمن، هرگز گیاهان برای درمان نوزادان و کودکان توصیه نمی‌شود. نمی‌توان اثر گیاه را بر بدن ظریفی که هنوز سوخت و ساز کاملی ندارد پیش بینی کرد و در پاره‌ای از موارد، گیاهانی که برای بزرگ سالان بی خطر هستند برای خرد سالان خطر آشکار دارند. مثلاً عصاره ی نعنا (مانتول) می‌تواند نوزادان را خفه کند.
نکته‌ی دیگری که باید در نظر داشت این است که گیاهان، معیار ندارند، یعنی مثلاً می‌توان از ده جای گوناگون گیاه واحدی که خریده می شود هر بار چیزی کاملاً متفاوت به دست آورد. تحلیلی که چندین سال پیش در مجله ی پزشکی Lancet منتشر شد نشان داد که در یکی از فعالیت‌های تجارتی نوعی مینا، اصلاً از آن گیاه چیزی وجود نداشت.
اکنون می‌پردازیم به شرح نکته‌هایی علمی مربوط به چند گیاه و چگونگی بهره گیری از آن‌ها و موارد منع آن‌ها. به نظر می‌رسد این گیاهان نمونه‌های داروهای طبیعی بی زیان و بهترین نوع درمان گیاهی باشند (به شرط آن که درست به کار روند).

بابونه: این گیاه که سر دسته‌ی داروهای گیاهی است در تاج گل سفیدش روغن‌های فرّار قوی دارد که به نظر می‌رسد از دو راه اثر می‌کنند: نخست تسکین انقباض‌های شدید ماهیچه‌های صاف و در نتیجه جلو گیری از دل پیچه‌ی معده و درد قاعدگی، دوم با اثر ملایم کننده و تسکین دهنده‌ای که دارد (به صورت مرهم موضعی) ممکن است آماس بافت‌ها و زخم‌های کوچک و ضایعات خفیف پوست را که از مایعات ظرف شویی پدید می‌آیند تخفیف دهد. احتیاط: بابونه نوعی علف هرز از خانواده‌ی گل مروارید است که امکان دارد به آن حساسیت داشته باشید. بنا بر این، رعایت احتیاط ایجاب می‌کند که اگر به علوفه حساسیت داشته باشید از بابونه بپرهیزید. حتی اگر هرگز به علف هرز حساسیت نداشته‌اید، بروز هر گونه نشانه‌ی کهیر و تب علوفه یا آسم مستلزم دوری از این دارو است.
روش‌های درمانی:برای دل درد معدی یا ناراحتی‌های قاعدگی، دم کرده‌ی بسیار غلیظ یک تا دو قاشق چای خوری تاج گل خشک شده و گَرد شده را بنوشید. این مقدار برای یک فنجان و مدت دم کردن ده تا پانزده دقیقه است. این مقدار را می‌توان سه تا چهار بار در روز نوشید. همین مقدار را سه دقیقه برای زخم دهان مضمضه کنید. تاج گل را مستقیماً روی پوست تحریک شده قرار دهید.

قره قات: بسیاری عقیده دارند که انواع قره قات به تخفیف عفونت‌های مجرار ادرار کمک می‌کنند. هنوز مبنای علمی این عقیده در دست نیست، ولی به نظر می‌رسد که این میوه نمی‌تواند آسیب برساند و شاید مفید باشد. اما پندار عامیانه دایر بر این که شیره‌ی ترش قره قات ادرار را به محیطی زهر آگین برای باکتری‌ها تبدیل می‌کند غلط از آب در آمده است. پژوهش‌هایی که در گرد هم آیی دانشگاه تافتس گزارش شد نشان می‌دهند که انواع قره قات جلوی چسبیدن باکتری‌ها را به دیواره‌ی مثانه می‌گیرند. در نتیجه، مهاجمان با هر بار دفع ادرار به خارج رانده می‌شوند.
روش‌های درمانی: به منظور پیش گیری از عفونت‌های ادراری توصیه می‌شود که روزی صد گرم آب قره قات بنوشید. اگر مبتلا به عفونت ادراری شُدید، هر روز یک لیوان بزرگ تا یک لیتر از آن بیاشامید.

سیر: این گونه به نظر می‌رسد که فایده‌ی سیر از همه‌ی گیاهانی که برای این مقاله انتخاب شده‌اند بیش‌تر باشد. در بررسی‌های مربوط به انسان به نظر می‌رسد سیر میزان بالای کولسترول را کاهش می‌دهد. از آن جا که سیر خون را رقیق می‌کند، ممکن است جلوی بسته شدن شریان‌ها را بگیرد. هم چنین به نظر می‌رسد سیر مانند آنتی بیوتیک ملایم و کمک هاضمه عمل کند. و نیز در افواه قرینه‌هایی هست دال بر این که مشتاقان سیر کم‌تر دچار سرطان معده و روده می‌شوند. تنها عیب سیر بوی آن است که شستن دهان چاره‌اش را نمی‌کند. حتی قرار دادن سیر در پوشش کپسولی تأثیری ندارد، زیرا هنگامی که روغن‌های فرّار در معده آزاد شدند، راه خود را به خلل و فرج دستگاه گوارش پیدا می‌کنند و در هر صورت بوی زننده‌ای خواهید داشت.
روش‌های درمانی: توصیه می‌شود که سیر به صورت طبیعی آن یا خرد شده در سالاد یا با سوس ماکارونی یا نان سیر دار خورده شود.

زنجبیل: هنگامی که دچار ناراحتی‌های تهوع و تلاطم ناشی از حرکت هستید، زنجبیل می‌تواند شما را نجات دهد. تهوع تلاطمی (به ویژه در کشتی و هواپیما) هنگامی پیش می‌آید که مغز انتظار حرکت جلو و عقب یا پهلو به پهلو دارد، ولی چشم‌ها و گوش‌ها و اندام‌ها به مغز گزارش دیگری می‌دهند: حرکت بالا و پایین و گردشی.
در یک بررسی، زنجبیل در مورد هشتاد جاشوی دانمارکی تازه کار که هیچ وقت سفر دریایی نکرده بودند آزمایش شد. نیمی از آنان کپسول‌های یک گرمی بدون علامت زنجبیل خوردند و به چهل نفر دیگر کپسول‌های همانند دارای گرد بی خاصیت داده شد (برای رفع اثر روانی). طی چهار ساعت دریا نوردی، گروهِ زنجبیل خورده کم‌تر دچار عرق سرد و استفراغ شدند تا گروهی که دارو نما خورده بودند. خوردن زنجبیل باعث خواب آلودگی و تاری دید، یعنی عارضه‌ی جانبی عادی همه‌ی داروهای ضد تهوع و تلاطم ناشی از حرکت، نمی‌شود. زنجبیل به تخفیف گاز معده نیز کمک می‌کند و مانع از ترش کردن می‌شود.
روش‌های درمانی: یک چهارم قاشق چای خوری گرد زنجبیل را در یک فنجان آب دم کنید. کمی پیش از پرواز یا سفر با کشتی یک فنجان بنوشید و هر چهار ساعت یا هر وقت لازم بود این مقدار را تکرار کنید.

نعناع: نعناع از دو راه، دل پیچه‌ی معده را تسکین می‌دهد. ماهیچه‌های معده را که بر اثر سوء هاضمه درگیر شده‌اند آرام می‌کند، و گازهای مزاحم را که در شکم جمع شده‌اند با باز کردن دهانه‌ی بالایی معده آزاد می‌سازد (به عبارت دیگر باعث باد گلو می‌شود). بنا بر این اگر استعداد ترش کردن به علت بازگشت اسید معده به مری دارید باید از نعناع چشم بپوشید.
تأثیر نعناع در بررسی‌های انجام گرفته روی انسان نشان داده شده است. اکنون آزمون روی بافت حیوانی ماهیت دقیق چگونگی تأثیر ماده‌ی مؤثر آن را که مانتول نام دارد روشن می‌سازد. ولی به نظر می‌رسد دم کرده‌ی نعناع به عصاره‌ی آن (که کمک بیش‌تری به گوارش می‌کند) ترجیح دارد. در ضمن می‌توانید دم کرده‌ی نعناع را حتی اگر زخم معده دارید مصرف کنید که در واقع در مقایسه با چای و قهوه، نوشیدنی سالم‌تری است.
روش‌های درمانی: یک یا دو قاشق برگ نعناع را چند دقیقه در یک فنجان آب داغ بخیسانید و دم کرده‌ را به آرامی بنوشید. این دم کرده را می‌توان چندین بار در روز نوشید.

دلایلی برای خوردن روزی یک عدد سیب وسلامتی

دلایلی برای خوردن روزی یک عدد سیب وسلامتی

سیب نقش مهمی در سلامت بدن دارد و مزیت آن این است که علاوه بر پیشگیری از بیماری‌ها، باعث افزایش سلامتی نیز می‌شود.

 

در این‌جا، برای شما دلایلی آورده‌ایم که چرا باید روزی حداقل یک عدد سیب بخورید.

 

به بهبود تنفس، درمان و پیشگیری از آسم کمک می‌کند

محققان انگلیسی اخیراً به این نتایج دست پیدا کرده‌اند که مادرانی که در طی زمان بارداری سیب بیشتری می‌خورند، کمتر احتمال دارد فرزندانی داشته باشند که تا سن 5 سالگی دچار آسم شوند.

 

این میوه می‌تواند از ریه‌های افراد بزرگ‌سال نیز محافظت کند.

 

همچنین می‌تواند احتمال مبتلا شدن به آسم، سرطان ریه و بسیاری از بیماری‌های دیگر را کاهش دهد. اگر شما از مشکلات ناشی از آسم رنج می‌برید با خوردن یک فنجان آب سیب می‌توانید به رفع این مشکلات و نگرانی‌ها کمک کنید. یکی از نشانه‌های آسم به سختی و با صدای بلند نفس کشیدن است اما با خوردن آب سیب تازه می‌توانید این نشانه‌ها را از بین ببرید.

 

باعث می‌شود دیرتر گرسنه شوید

سیب حاوی میزان زیادی فیبر می‌باشد و بدون این‌که شما کالری زیادی دریافت کنید، معده را پُر نموده و باعث می‌شود دیگر احساس گرسنگی نکنید.

 

شیرینی طبیعی که در سیب وجود دارد به آهستگی وارد خون می‌شود و به حفظ قند خون و این‌که سطح انسولین را در بدن شما در حد ثابتی نگاه دارد، کمک می‌کند، در نتیجه بدن شما احساس پُری و سیر بودن بیشتری خواهد کرد، برعکس خوراکی‌های آماده که مواد قندی در آن‌ها بسیار زیاد است و گرسنگی‌های بسیار سریع را به دنبال دارند.

 

به افزایش هوش، پیشگیری و درمان آلزایمر کمک می‌کند

احتمالاً به علت افزایش تولید استیل کولین (یک ماده شیمیایی که وظیفه رساندن پیغام بین سلول‌های عصبی را بر عهده دارد)، سیب به بالا بردن کارایی حافظه ضمن افزایش سن و کاهش بالقوه‌ی شانس ابتلا به بیماری آلزایمر کمک می‌کند. این نتایج، از تحقیقاتی که در دانشگاه منچستر بر روی حیوانات انجام شد، به دست آمد.

 

اثر آن در درمان و پیشگیری از آلزایمر به گونه‌ای است که خوردن سیب باعث تقویت سلول‌های مغز می‌شود.

 

کلسترول خون را کاهش می‌دهد

باید از دو ترکیب کلیدی و اصلی تشکر کنیم؛ پکتین (نوعی فیبر گیاهی) و پلی فنول‌ها (نوعی آنتی‌اکسیدان قوی). سیب می‌تواند سطح کلسترول بد خون (LDL) را پایین بیاورد و به این ترتیب از گرفتگی عروق جلوگیری می‌کند.

 

برای استفاده‌ی بیشتر از مواد مغذی موجود در سیب، پوست آن را دور نیندازید، زیرا پوست سیب دو تا شش برابر بیشتر از گوشت آن، ترکیبات آنتی‌اکسیدانی دارد.

 

سطح بالای کلسترول در بدن مشکلات طولانی مدت و خطرناکی را به دنبال دارد با مصرف سیب می‌توانید سطح کلسترول را در حد نرمال نگه دارید.

 

مطالعات و پژوهش‌ها حاکی از این است که خوردن دو عدد سیب در هر روز تقریباً به میزان 16 درصد سطح کلسترول را پایین می‌آورد. برای کاهش سطح کلسترول هیچ چیز دیگری به اندازه سیب مفید نیست.

 

با سرطان مبارزه می‌کند

مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند ترکیبات مختلفی که در این میوه‌ی آب‌دار وجود دارد، رشد سلول‌های سرطانی را محدود می‌کنند، اما این ترکیبات زمانی بیشتر تأثیرگذار خواهند بود که به طور کامل از تمام جزئیات سیب استفاده شود (البته به جز ساقه و دانه آن).

 

افرادی که روزانه بیشتر از یک سیب می‌خورند، درصد مبتلا شدن به چند نوع سرطان را 9 تا 42 درصد در خود پایین می‌آورند (سرطان دهان، مری، روده بزرگ، سرطان پروستات و سرطان‌های دیگر). این نتایج از تحقیقات محققان ایتالیایی به دست آمده است.

 

از آنجایی که فیبر موجود در سیب در تقویت دستگاه گوارش موثر است از خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ جلوگیری می‌کند. خوشبختانه مطالعات نشان داده است که مصرف این میوه خطر ابتلا به سرطان ریه و سرطان سینه را نیز کاهش می‌دهد و به طور کلی سیب، میوه‌ای کاملاً استثنایی در پیشگیری از انواع سرطان‌ها به شمار می‌آید.

ورزش ، تغذیه ، سلامتی

ورزش ، تغذیه ، سلامتی

یکی از مهمترین نکاتی که متخصص تغذیه ورزشی باید به آن توجه ‌کند، وجود برهم کنش مواد مغذی با یکدیگر است؛ در بسیاری از موارد حتی توصیه‌های اثبات شده تغذیه‌ای، اگر بدون توجه به برهم کنش مواد مغذی صورت گیرد می‌تواند مشکلات زیادی را به‌خصوص برای ورزشکاران به‌وجود آورد.

 

یکی از مهمترین نکاتی که متخصص تغذیه ورزشی باید به آن توجه ‌کند، وجود برهم کنش مواد مغذی با یکدیگر است؛ در بسیاری از موارد حتی توصیه‌های اثبات شده تغذیه‌ای، اگر بدون توجه به برهم کنش مواد مغذی صورت گیرد می‌تواند مشکلات زیادی را به‌خصوص برای ورزشکاران به‌وجود آورد.

ورزشکاران عموما به‌دلیل دریافت انرژی بیشتر نسبت به سایرین و کاهش وعده‌های غذایی به جهت تخصیص بخشی از زمان به ورزش و محدودیت‌های زمانی دریافت غذا قبل و پس از ورزش در هر وعده غذایی مقدار بیشتری غذا مصرف می‌کنند که علاوه بر تامین انرژی، موجب دریافت همزمان گروه زیادی از ریز مغذی‌ها (ویتامین‌ها و مواد معدنی)، می‌شود.

استفاده غیر اصولی و بیش از حد مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی نیز امکان تداخل را دوچندان کرده است. برای مثال مصرف ۳ تا ۴ لیوان شیر از توصیه‌هایی است که توسط بیشتر کارشناسان آگاه صورت می‌گیرد اما همین توصیه ساده اگر بدون توجه به تداخل مواد مغذی با یکدیگر باشد بسیار خطرناک خواهد بود. بررسی‌ها نشان می‌دهد، در افرادی که شیر مصرفی را (۳ تا ۴ لیوان در روز ) همراه وعده اصلی غذایی مصرف کرده‌‌اند به‌دلیل وجود بر هم کنش کلسیم با آهن و کاهش جذب آنها در خانم‌ها، موجب بروز کم‌خونی در این گروه می‌شود.

بنابراین به‌نظر می‌رسد حتی ساده‌ترین و عمومی‌ترین توصیه‌ها نیز باید با در نظر گرفتن تمامی‌جوانب آن صورت گیرد که قطعا بدون آگاهی از برهم کنش مواد مغذی نه تنها سودمند نخواهد بود، بلکه بعضا آثار منفی نیز خواهد داشت. بنابراین به‌طور مختصر به مواردی از این دست اشاره خواهد شد

● اسید فولیک

کمبود آن در کارکرد ویتامین B۱۲ اثر منفی دارد اگر دریافت نیاسین کاهش یابد فعال سازی فولات نیز کم می‌شود. مصرف ویتامین C باعث حفظ ذخایر فولات بدن می‌‌شود، مضافا دفع ادراری فولات را کاهش می‌دهد.

● اسیدهای چرب امگا -۳

با اسیدهای چرب امگا-۶ تداخل جذب دارند و افزایش مصرف انواع روغن‌های غنی از امگا-۶ موجب می‌شود تا جذب اسید‌های چرب امگا-۳ کاهش یابد. استفاده از مکمل‌های ویتامین E ، پراکسیداسیون اسیدهای چرب ضروری را در بافت‌ها کم می‌کند.

● آهن

با کلسیم، مس، منگنز، ریبوفلاوین، ویتامین A ، B۶، E ، ویتامین C و روی تداخل و برهم کنش دارد وکلسیم جذب آهن دو و سه ظرفیتی را کاهش می‌دهد؛ مس اگر زیاد دریافت شود جذب آهن را مختل و اگر کم دریافت شود به‌کارگیری آهن را نیز مختل می‌‌کند؛ منگنز نیز جذب آهن را کاهش می‌دهد. کمبود ریبوفلاوین جذب آهن را کم کرده و با تاثیر بر متابولیسم آن موجب کم‌خونی می‌شود.

کمبود ویتامین A ، حرکت آهن از ذخایر و مصرف آن در بدن را مشکل می‌سازد در ضمن سطوح پلاسمایی آهن افت می‌کند. ویتامین B۶ نیز در صورتی‌که کمتر از مقادیر مورد نیاز دریافت شود در متابولیسم آهن نیز اثر منفی دارد؛ ویتامین C جذب آهن را به شدت بالا می‌برد و تاثیر ممانعت کننده‌های آهن همچون فیتات را خنثی و به‌کار رفتن ذخایر آهن را در بافت‌ها بهبود می‌بخشد. مصرف منابع غنی از روی یا مکمل‌های آن موجب می‌شود جذب آهن کم شود.

● پتاسیم

منیزیم برهم کنش دارد و کمبود منیزیم موجب افزایش دفع پتاسیم می‌شود.