متن کامل وصیت نامه امام علی (ع)
آنچـه میخوانید وصیت امام علی (ع)بـه فرزندش
امام حسن(ع)است کـه پـس از بـازگشـت از صفـیـن در قـریـه
"حـاضـریـن" نـوشـت. وصیتی و سفارشی کـه بـه همـه فرزندان اسلام
وعموم مومنـان است.
" فرزندم این نامـه‌از پدریست کـه گرمی آفتـاب زندگیش بـه سردی و
غروب مینشیند.معترف به مصائب توانسوز روزگار است و سال و ماه و
ساعات از او روی برتافته‌اند،و هر دم بمرگ نزدیک میشود. پدری که
بـه پیشامدهـای این این جهـان نـاپـایدار و بی مقدار ،سر فرود آورده
و در خـانـه مردگـان سکنی خـواهد گزیدو فردا بعزم سفـری جاودانه از
این گیتی کوچ خواهد کرد. چنین پدری بـه فـرزند جـوانش ـ کـه
آرزومند چیزی است که آنـرا نمیـابد ـ سخن میگـوید فـرزندی کـه ـ بهـر
حـال مـانند تمـام موجودات ـ هلاک خواهد شد وآماج تیرهای بلا و هدف
درد ها ورنجهـا و گروگان مصائب سخت روزگـار غدار است.
موجودی کـه خدنگهـای زهرآگین و تلخ را نشانـه است و بـه اضط‌رار
اسیر چنین ناگواریهـای نـاپـایدار است.سـوداگر سرای فریب و فسـاد و
وامدار مـرگهـا و نابودی ها،هم پیمان و آمیخته با غمها و قرین و جلیس
با محنتها نـشــانــه و هـدف افـتهــا و شهـیـد هــوی و هــوس
دیگـران و سرانجام...جانشین مردگان است.
اینک پس از ثنا و ستایش پـاک آفریدگـار و درود فراوان بر رسول خدا،
پسرم تو بدان: من آن هنگام در چیزی که برایم اشکار گردیده مینگرم .
چـون میبینم جهـان از من روی میگیرد و روزگـار بـا من به سرکشی
میگراید و آخرت از من استقبال میکند،احساس میکنم که هر چیز دیگر از
یادم میرود و جز بکار خویش بچیزی رغبت ندارم. امّا لحظ‌ـه ای کـه
فـارغ از دیگران غم خویش میخورم و هوس مرا آسوده میگذارد حقیقت در
برابرم رخ مینمـاید و جلـوه گـر میشـود. چنین کیفیتی است که مرا
بکوشش و تلاش وامیدارد،کـه بی تردید بازیچـه نیست و از آمیختگی
بدروغ و ریا، فرسنگها بدور است.
نیک که مینگرم تو را جزیی از خود مـیابم‌ـ نـه خط‌اگفتم ـ بلکـه
تو همـه وجود منی و چنان آمیختـه با منی کـه اگر چیزی بتو روی
آورد،درست مانند انست کـه بمن روی آورده است.از اینرو اگر مرگ تو
را فراگیرد، چنان است کـه مرا گرفتـه . بدین سبب کار تو مرا در
اندوه افکنده،بدانگونـه کـه کـار خودم مرا بـه غم و افسـوس
میکشاند.بنابراین وصیت خویش را بر تو نوشتم در حـالی کـه خواه برای
تو بمـانم یـا بمیرم از اجرای آن بدست تو دل قـوی دارم و مط‌مئن
هستم.
پسـرم تـو را بپـرهیـزگـاری و تـرس از عقـوبت خدا و متـابعت و
فرمـانبرداری از آفریدگـار وصیت وسفـارش میکنم . ویرانـه دل را بنور
تابناکش آباد گردان، در رشته مهر با او ببندگی و دلسپاری چنگ
بـزن.زیـرا هیچ رشتـه و پیـوندی استـوار تـر ازپیـوستگی و همبستگی با
ذات لایزال کردگار متعال نیست.
