در کوفه
بسم الله الرحمن الرحیم
ای مردم! هر کس مرا می شناسد که هیچ؛اما آن ها که مرا نمی شناسند،بدانند که من علی بن حسین (ع) فرزندعلی بن ابیطالبم.من پسر کسی هستم که حرمت اورا شکستند،اموالش راغارت کردند و خانواده ی او را اسیر کردند.من پسر کسی هستم که او را در کنار شط فرات بی هیچ گناهی سر بریدند.من فرزند کسی هستم که او را با سختی شهید کردند وهمچنین افتخاری برای او کافی است.ای مردم! شما را به خدا قسم می دهم،آیا شما نبودید که برای پدرم نامه ها نوشتید و پس از آن نیرنگ زدید؟با او پیمان بسته و بیعت کردید؛اما به جنگ برخاستید،ننگ بر شما باد به آن چیزی که برای خود فرستادید و چه زشت تصمیم می گیرید.با چه روی می خواهید به صورت رسول خدا(ص) نگاه کنید؟که بر شما می گوید:عترت مرا کشتیدو حرمت مرا شکستید،پس شما از امت من نیستید.صدای مردم به گریه بلند شد که خطاب به هم می گفتند:نابود شدیم و از آن خبر نداریم.سپس حضرت(ع) فرمودند:خداوند بیامرزد کسی را که نصیحت مرا گوش کند و سفارش مرا درباره ی خدا و رسولش و اهل بیت آن حضرت(ص) حفظ کند،زیرا که رسول خدا (ص) برای همگی ما اسوه و الگو است.کوفیان همگی گفتند:یابن رسول الله!ما گوش به فرمان تو وحافظ احترام و عزت توایم.ما با دشمن تو می جنگیم و بادوستان تو صلح می کنیم،حتمأ ما از یزید –لعنته الله علیه- باز خواست خواهیم کردو از ظالمین تو بیزاری می جوییم! امام سجاد(ع) فرمودند:هیهات هیهات!ای مردم حیله گر، هرگز به خواسته های نفسانی خود نخواهید رسید،آیا می خواهید همن طور که به طرف پدرانم از پیش آمدید،به سوی من هم بیایید؟به خدای شتران در راه حج قسم!هرگز!هنوزجراحات ما بهبود نیافته است،شما همین دیروز بود که پدرم – صلوات الله علیه-را به همراه اهل بیتش به شهادت رساندید.هنوز این درد راه گلوی مرا بسته و این غصه ها درسینه ام می جوشند،من از شما نقاضا می کنم نه با ماباشید و نه علیه ما.
