جایگاه والای پیامبراسلام(ع) و عترت او در کلام پیامبر اعظم(ص)

پیامبر اکرم حضرت محمد صلی‌الله علیه و اله به امیرالمومنین علیه‌السلام فرمودند: چند لحظه پیش ‍ جبرییل چیز عجیبى به من گفت: امیرالمومنین علیه‌السلام پرسیدند، چه گفت اى رسول خدا!
پیامبر صلى الله علیه و آله جواب داد: جبرییل به من گفت: اگر مردى بر من صلوات فرستد و و پس از آن بر اهل بیت من نیز صلوات فرستد درهاى آسمان براى او گشوده شده و فرشتگان هفتاد صلوات بر او مى فرستند و همانا این عمل باعث ریختن گناهان است.
آنگاه همانگونه که برگ از درخت مى ریزد گناهان نیز از او مى ریزند و خداوند متعال مى فرماید: اجابتت نمودم و کامروا و سعادتمند گشتى. فرشتگانم! شما هفتاد صلوات بر او مى‌فرستید و من هفتصد صلوات.
ولى هنگامى که بر من صلوات فرستد و پس از آن بر اهل بیتم صلوات نفرستد، بین آن صلوات و آسمان هفتاد حجاب است و خداى بزرگ مى فرماید: تو را نپذیرفتم و سعادتمند و کامروا نگشتى.! دعاى او را بالا نبرید، مگر زمانى که عترت پیامبر را در دعا به پیامبر ملحق سازد. و پیوسته این دعا بالا نمى‌رود تا زمانى که عترت من در دعا(صلوات) به من ملحق شوند.

متن حدیث:

ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهیم عن ابیه عن على بن معبد عن واصل بن عبدالله عن عبدالله بن سنان عن ابى عبدالله علیه السلام قال قال رسول الله صلى الله علیه و آله ذات یوم لامیر المومنین علیه السلام الا ابشرک قال بلى بابى انت و امى فانک لم تزل مبشرا بکل خیر فقال اخبرنى جبرئیل انفا بالعجب فقال امیرالمومنین علیه السلام و ما الذى اخبرک یا رسول الله صلى الله علیه و آله قال اخبرنى ان الرجل من امتى اذا صلى على و اتبع بالصلاه على اهل بیتى فتحت له ابواب السماء و صلت علیه الملائکه سبعین صلاه و انه للذنب حطا ثم تحات عنه الذنوب کما تحات الورق من الشجر و یقول الله تبارک و تعالى لبیک عبدى و سعدیک یا ملائکتى انتم تصلون علیه سبعین صلاه و انه للذنب حطا ثم تحات عنه الذنوب کما تحات الورق من الشجر و یقول الله تبارک و تعال لبیک عبدى و سعدیک یا ملائکتى انتم تصلون علیه سبعین صلاه و انا اصلى علیه سبعمائه صلاه فاذا صلى على و لم یتبع بالصلاه على اهل بیتى کان بینها و بین السماء سبعون حجابا و یقول الله جل جلاله لا بیک و لا سعدیک یا ملائکتى لا تصعدوا دعاء ه الا ان یلحق بالنبى عترته فلا یزال محجوبا حتى یلحق بى اهل بیتى.

«ثواب‌الاعمال و عقاب‌الاعمال، صفحه 338»

جایگاه امام حسین(علیه السلام) در قلب پیامبر (صلی الله علیه و آله)

 جایگاه امام حسین(علیه السلام)  در قلب پیامبر (صلی الله علیه و آله)

عمران بن حصین می‏گوید: روزی پیامبر اکرم صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله‏ وسلم به من فرمودند: «ای عمران هرچیزی در دل جایگاهی دارد، اما هیچ چیز همانند این دو جوان (امام حسن علیه ‏السلام و امام حسین علیه ‏السلام) در قلب من از منزلت برتر و بیشتری برخوردار نیست». عمران می‏گوید: عرض کردم یا رسول اللّه چه چیزی موجب شده است که این همه آن‏دو بزرگوار را دوست می‏دارید؟ حضرت فرمودند: «ای عمران آنچه بر تو پوشیده است بسیار بیشتر از آنی است که به آن اطلاع پیدا کرده‏ای، خداوند متعال به من دستور داده است که این دو را دوست داشته باشم».

حسین علیه ‏السلام، عروة الوثقای الهی

امام باقر علیه‏ السلام از رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه و‏آله ‏وسلم نقل می‏کنند که آن حضرت فرمودند: «هرکس بخواهد به عروة الوثقی که خداوند متعال در قرآن فرموده است که هرگز گسسته نمی‏شود چنگ بزند باید علی علیه ‏السلام و فاطمه علیه‏ السلام و امام حسن علیه ‏السلام و امام حسین علیه ‏السلام را دوست بدارد؛ زیرا خداوند متعال در عرش عظمت و جلال خود آنها را دوست می‏دارد».